Blokken (nee, niet met Ben Crabbé)

Nieuwe rommelmarkt/naaiverslaving! Grote en kleine stoffen speelblokken naaien! Ik kan niet anders dan die blokken kopen als ik ze op een rommelmarkt zie. Ook - of eigenlijk zeker - als ze lelijk zijn. En dan tover ik er thuis een leuk stofje rond. Pimpen heet dat dan in het hips. Een aardig geboortecadeau, easy peasy en steeds een mooi resultaat. Moet je ook eens doen. Hier vind je een handleiding:

• Knip 6 gelijke vierkantjes uit hippe reststofjes - best een heel klein beetje groter dan het blokje dat je wil pimpen.
• Leg ze in een kruis (= 4 onder elkaar en eentje links en rechts van tweede stofje in de rij). Zoiets dus:          

Het spelletje Loco van dochter Mira doet dienst als didactisch materiaal...

• Naai alle deeltjes zo aan elkaar - goede kanten op elkaar leggen! - maar blijf telkens een halve centimeter weg van de rand, omdat je later moet kunnen manoeuvreren met de stofjes.

• Naai dan eend en appel aan elkaar, vervolgens appel en bloem, eend en huis en tot slot bloem en huis. Nu heb je een blokje met 1 open kant, namelijk stofje auto.
• Naai 1 zijde van stofje auto ook vast en draai je naaiwerk binnenstebuiten zodat de mooie kant nu aan de buitenkant zit.
• Steek je blok erin.
• Naai de 2 overige zijden met de hand vast met een blinde steek.

Easy peasy. Ik zei het toch!

EVA heeft een boodschap van algemeen nut

Ik eet hummus, ik eet vis, ik kook soms eens uit het overheerlijke veggie-kookboek Plenty van Ottam Ottolenghi. Ik eet chocolade, ik drink sojamelk, ik knabbel op worteltjes en ik heb extra scherpe messen in huis om de steak goed te kunnen snijden. En ik wil ook graag deze oproep van Ethisch Vegetarisch Alternatief helpen verspreiden:

Waarschijnlijk heb je ze ook al gezien, de filmpjes van de Vlam die op de VRT uitgezonden worden als boodschap van algemeen nut en waarin een slagerszoon het heeft over dat heerlijke stukje B12 of waarin gelukkige varkentjes zichzelf als lekker stukje vlees promoten. Doordat deze vleespromotiefilmpjes als boodschap van algemeen nut beschouwd worden, komen ze aan een gunsttarief op de openbare omroep. 

EVA en bijna 10.000 mensen, groenteboeren, andere organisaties en voedingsdeskundigen vinden het absurd dat deze filmpjes gepromoot worden als boodschap van algemeen nut terwijl de hoge vleesconsumptie grote gevolgen heeft voor het klimaat en onze gezondheid.

Daarom lanceerden we een petitie om de bevoegde ministers te vragen om de spotjes over vleespromotie te vervangen door spotjes over vleesvermindering. Ons doel is dat minstens 15.000 mensen tekenen en daarbij kun jij ons helpen. 

1) Teken de petitie  via www.evavzw.be

2) Verspreid de petitie via facebook en/of twitter

foto van evavzw.be

Huisje-Tuintje-Beestje

Beestje had ik al (dat is het koosnaampje voor mijn lief). Huisje ook. Enfin, appartement toch. Tuintje nog niet. Nu wel! En er groeien braambessen en blauwe bessen en aardbeien in die tuin! Driewerf hoera!

Leuk detail: het is het huis van de grootvader van mijn lief. Een huis met een familiegeschiedenis dus. Mira's overgrootvader kweekte er de prachtigste fuchsia's en hield er in de tuin bloemententoonstellingen waar mensen van vele dorpen verder jaarlijks naartoe fietsten. Mira's grootmoeder groeide in dit huis op en ging naar het kleuterschooltje om de hoek. En daar zullen onze meid en ons freggeltje ook hun eerste stapjes in de grote wereld zetten, net als hun papa trouwens deed! Dat maakt het allemaal wel extra speciaal, vind ik, om daar te gaan wonen met ons gezinnetje.

Nu nog verbouwen. En dat is naar het schijnt een ander paar mouwen. En dan nog liefst zo eco mogelijk. Tja, we blijven freaks, he!

 HUI

Minder verpakkingen!

Stapeltjes heb ik ervan liggen. Kleine plastieken zakjes met vrolijke tekeningen, blijkbaar speciaal gemaakt om verjaardagstraktaties voor school of crèche in te verpakken. Toegegeven, er was steeds allerlei lekkers in te vinden: koekjes, rozijntjes, nog koekjes. Dat alles werd razendsnel opgesnoept door ons mormeltje. Maar wat dan gedaan met die kleine verpakkingszakjes? Ze zijn te klein om als vuilzakje te hergebruiken en ook te vaak met stift gepersonaliseerd om opnieuw als cadeauverpakking in te zetten. Voorlopig is de enige oplossing: in de speelkeuken van mormeltje leggen, dan kan ze winkeltje spelen.

Maar bij de voorbije 2 verjaardagen van ons trolletje heb ik toch geprobeerd om die zakjes te vermijden. Het eerste jaar werd het een feestelijk doosje, gevuld met rijstkoekjes (want dat at ze zelf graag) en  rozijntjes. Het doosje kon zo hergebruikt worden als kerstboomversiering!

Dit jaar ging ik voor nog minder verpakking en nog meer recyclage: de kindjes van de crèche kregen allemaal een puzzeltje - per 4 in 1 doos te koop, hoera! Uit de dozen knipte ik een kleine afbeelding van de volledige puzzeltjes, om het gepuzzel wat te vergemakkelijken. Nu de eigenlijke verpakking nog: een restje wol om de stukjes bij elkaar te houden, meer moet dat niet zijn. Maar dan moesten de kindjes natuurlijk nog weten van wie de traktatie kwam en dat kon ik moeilijk met een viltstift op een touwtje schrijven... Gelukkig heb ik last van verzamelwoede en kan ik dus gewoon een kastje induiken om daar iets op te vinden. Toen Mira geboren werd, had Rataplan per toeval een voorstelling onder leiding van zangeres Mira en dat stond in sierlijke letters op hun affiches. Dus ben ik daar op het einde van de maand alle - ja alle - overtollige affiches gaan ophalen. Die fungeren hier niet alleen als tekenpapier, maar vooral als voorraad naamlabels. 'Twee' erop gestempeld en zo krijg je dus een heel minimalistische verpakking, die er toch leuk uitziet! 

De verzorgsters van de crèche kregen smeltchocolade, verpakt in een mooie bladzijde uit het leuke tijdschrift Flow en we konden ook de stempel van Mira's geboorte nog eens bovenhalen: Mira trakteert op chocomelk. Kan niet mis.

Jarig!

Dan heb je een kroon nodig! En slingers! Als je dan met een moeder zoals ik opgescheept zit, wordt dat niet opgelost met een ritje naar de winkel, maar zal dat eigenhandig en vooral zo veel mogelijk met recyclagemateriaal gemaakt worden. Arm kindje, hoor ik je denken. Dat begrijp ik, maar ik kan het niet laten! Ik dus aan de slag. De vlaggetjes had ik al voor haar eerste verjaardag genaaid uit grotendeels overschotjes stof. De kroon van vorig jaar was heel leuk, maar een 2de verjaardag vraagt toch om een nieuwe kroon. Ik dook in mijn kast en viste er het perfecte materiaal uit: velcro die mijn vent overhad van een projectje, 2 gehaakte bloemen die mijn mama ooit gehaakt heeft, dikke vilt (gemaakt uit gerecycleerde PET-flessen, van winkel Rewind) en kleurrijke lintjes die ik altijd uit de mouwen van t-shirts knip - er zitten van die lintjes aan om je t-shirts op te hangen, maar die van mij liggen op stapeltjes in mijn kast, dus ik knip ze eruit voor je-weet-maar-nooit-welk-knutselproject en ze zijn al eens van pas gekomen zoals je in dit blogbericht leest. 

Knipknip, knoopknoop, naainaai, kroon klaar!

Teamwork

Ik had zin om pasta te draaien. Leek me leuk. En dan hoorde ik een stemmetje. 'Mira ook!'. Mira dus ook. Het was gezellig, zo samen met een bijna tweejarige staan prutsen. En de pasta smaakte nog beter, met al die moeder-dochterliefde die erin zat!

Soms is kapot echt kapot

 

Hij heeft bijna 7 jaar lang al mijn financiële geheimen, klantenkaartjes, zuurverdiende centjes en vertederende kiekjes voor mij bewaard. Hij is zelfs een keer met naald en draad gerepareerd op een Repaircafé. Hij heeft mee genoten van plezierige uitstapjes en zwoele terrasavonden. Maar nu is hij op. Helemaal op. Uitgeleefd, uiteengerafeld, op.  
Maar ik ben er niet rouwig om, want dat was het perfecte excuus om een nieuwe ecologische versie te vragen voor mijn verjaardag. Bij de heerlijke eco-winkel Rewind kon ik terecht voor mijn nieuwe eco-gadget. Blij blij blij.

Van omgewaaide paraplu naar...

... regencape! Gat knippen in de bovenkant, klaar!

Met dank aan Helga voor de omgewaaide paraplu én het idee!

Make-over

Voor de stoffen blokken die ik wilde maken, kreeg ik in een matrassenwinkel een kleine proefmatras om te verknippen. Dat bleek moeilijker dan verwacht - mooie rechte vlakke kubusjes knippen uit een 18cm dikke matras is toch niet evident, dus ik ben overgestapt naar lelijke rommelmarktblokjes die ik dan een tof nieuw jasje geef. Maar nu zit ik wel met het matrassending. Weggooien is voor mij geen optie (reduce-reuse-recycle!) dus slingerde ze hier maar wat rond. Tot Mira iets nodig had om op te zitten toen ze aan het lage salontafeltje wilde kleuren. Ik zag mijn kans schoon! Het matrasje werd bovengehaald en mijn creatief stukje ik schoot in actie. Best tevreden over het resultaat, al zeg ik het zelf. Ik ga er misschien zelfs nog eentje maken! Moet ik wel even passeren bij de matrassenwinkel om meer matrasjes in te slaan die anders toch maar op de vuilnisbelt belanden!

Sneak preview

Ik ben bezig met iets leuks. Vind ik zelf toch. Een upcycle projectje. Je mag al eens piepen.

 Meer daarover later!

Komt dat zien, komt dat zien

Zoals de affiche zegt: hét kunstige marktje! Voor stoffen magneetletters moet je bij mij zijn, voor leuke olifantenkussens bij vriendin Nathalie! En er is ongetwijfeld nog heel wat creatiefs te scoren. Kom eens piepen, zondag 24/8 tussen 11u en 17u in de Zegelstraat in Borgerhout!

Gewonnen!

Hoera, onze foto heeft de wedstrijd van eco-website Kudzu gewonnen! Woehoew!!! Bedankt aan onze 362 stemmers! Het is echt heel spannend geweest, onze opvolger had 244 stemmen en het was een heuse nek-aan-nek-race. Maar zo ook des te plezanter. Nu gaan wij ons eens goed laten gaan en allerlei leuke eco-snufjes kopen bij Kudzu. Doe je mee? Klik dan hier.

Tweedehands gekocht, eersteklas pret

Lesje geleerd

Ik ben geen echt echt echt ecowijf, dat bleek hier. Maar ik heb nu wel mijn best gedaan om dat foutje recht te zetten. Maar ik geef het toe, het was wat makkelijker nu, want het ging om schoenen. Mijn lievelingsschoenen. De schoenen die ik 5 jaar geleden voor mijn verjaardag kreeg van mijn lieverd. Hier is mijn bankkaart, je mag gaan shoppen, ik verwacht je met een volledig nieuwe outfit - van kop tot teen - weer thuis. Die schoenen dus. Ik droeg ze wekelijks, soms dagelijks en ze takelden stilletjes maar zeker af. Ze waren al een paar keer gaan logeren bij de schoenmaker, maar deze keer was het toch echt kantje-boordje of ze nog naar huis zouden komen. Maar ze zijn weer thuis. En net zoals bij het gsm-verhaal - dat lees je dus hier - hing er aan dat grapje een prijskaartje dat de aankoopprijs al ruim overstijgt. Maar het zijn mijn lievelingsschoenen. En ik heb ze van mijn lieverd gekregen. I rest my case.

 

Win-winsituatie

Webshop Kudzu schrijft een fotowedstrijd uit rond hun eco-producten. De winnende foto krijgt een bon van de webshop en onder de stemmers wordt er ook een bon verloot! Stemmen dus (op ons, aub!) en wie weet hebben we een win-winsituatie!
Dit is de link: http://www.kudzu.be/nl/fotowedstrijd
En dit is onze foto:

Vierpotige schatten op zolder

Vroeger konden de mensen nog dingen. Nuttige, stoere, echte dingen. Zoals hout bewerken. Zo timmerde de vava van mijn vent in lang vervlogen tijden een voetenbankje. Want dat is handig als je na een vermoeiende dag je voeten omhoog wil leggen. En de moemoe van mijn vent kon ook dingen. Echte dingen. Zij kon naaien. Dus toverde ze dat houten voetenbankje om in een schattig schaapje. En dat schattige schaapje ondersteunde jarenlang hun vermoeide benen. En de kleinkinderen speelden met het schaapje. En toen werden de kleinkinderen groot en de benen minder moe dus het schaapje verhuisde naar de zolder. Maar toen werd er weer een kleintje geboren in de familie. Ons kleintje. We zochten schatten voor haar op zolder. Nu woont het schaapje bij ons.

Supersimpel

Vandaag viel mijn oog op één van mijn eerste naaisels, iets wat ik lang vóór mijn eerste blogbericht gemaakt heb. Eén van mijn eerste gerecycleerde maaksels dus. De 2 stofjes vond ik op een rommelmarkt, het lintje hoorde bij een t-shirt.

Het is een multifunctioneel systeem, want het is - zoals je ziet - goed om je haakpennen en kleine naairommeltjes zoals een schaar, een potlood en een lintmeter bij elkaar te houden, maar je zou het ook kunnen maken als pennenzak of voor kinderpotloden, stiften, make-up of ander klein spul. Supersimpel, superhandig.

Klein stappenplan:
1) Leg 2 leuke stofjes met de goede kant op elkaar, leg er 2 lintjes tussen. Naai aan elkaar, maar laat een opening om om te draaien. Draai om en naai de opening toe.
2) Neem het leuke stukje stof van de buitenkant en knip op 3/4 van de grootte van je andere lapje. Naai eerst de bovenkant om. Leg op de binnenkant van je op elkaar genaaide stofjes en naai vast aan de 3 zijden (= 2 korte aan de zijkant, 1 lange onderaan).
3) Neem de spulletjes die je in je rol wil bewaren en teken met een krijtje af hoe breed alles is. Naai dan die lijnen.
4) Steek alles erin, rol op, bind je lintjes vast, klaar!
 

Strak plan

Anderhalf jaar later

Er werden meteen weddenschappen afgesloten. Dat hou je geen 2 maanden vol. Ik geef hen 3 weken. Ik doe 5euro in de pot, 7 dagen, max, haha! Hilariteit bij de vrienden, toen we tijdens mijn zwangerschap vertelden dat we wasbare luiers zouden gaan gebruiken. Maar ze waren wel geïnteresseerd. Hoe dat dan gaat? Simpel: een leuk kleurrijk overbroekje dat sluit met velcro en dat je gerust een paar keer zonder wassen kan gebruiken. Je klikt er een wasbaar plastiekje in waarin een wasbare doek van bamboe past en voor je eigen gemak kan je er nog een klein doekje overleggen dat met de stoelgang het toilet doorgaat. En een mooie afsluitbare zak met olifantjes houdt de natte en vuile doeken samen met de plastiekjes bij tot ze de was in kunnen. Ah ja. Ze zijn wel mooi, die gNappies. Ja, he. Vind ik ook. 

 

Ondertussen zijn we 18 maanden verder en ons kleintje draagt al van week 1 gNappies. Ze zit nu aan de tweede maat en het loopt op (d)rolletjes. Terwijl we in het begin wat moesten zoeken om de gNappies op de juiste plaats rond de billetjes te trekken en zo lekken te vermijden, hebben we nu nog amper ongelukjes  en moet ik de buitenbroekjes minder vaak wassen. Misschien heb ik met mijn 10 overbroekjes wat overdreven - webwinkel Kudzu stelt 6 tot 8 broekjes voor. Maar ik wilde op safe spelen en niet te vaak staan wassen. En het is ook zo moeilijk kiezen tussen al die leuke kleurtjes!

Een investering

Op het geboortekaartje van ons minimensje stond een wasbareluierrekening. Vriendelijke bijdrages maakten de grote aankoop een beetje lichter.  Want wasbare luiers koop je natuurlijk niet per week, maar ineens allemaal tegelijk, of toch tenminste de kleinste maat. Je hebt broekjes, plastiekjes en inlegdoeken nodig. Het lijkt wel een heel bedrag als je het in een keer neerlegt, maar volgens de kenners zou je op het einde van de rit 500 tot 800 euro uitgespaard hebben. Inclusief waskosten. Want die vraag krijg je wel vaker: Er kruipt toch een hoop water in dat wassen, dat is toch ook niet goed voor het milieu? Ja, je moet ze wassen, maar toch zijn ze nog steeds milieuvriendelijker dan wegwerpluiers. Want er kruipt ook een hele hoop water in het produceren van die dingen. En ze maken de afvalberg ook nog eens hoger. Onze aankoop is dus ook een investering in de toekomst van ons kleintje.

De nachten

Toegegeven, de nachten waren een beetje zoeken. Toen ik nog vaak borstvoeding gaf, kreeg ons meisje gewoon een verse doek voor het eten, maar nu ze langer slaapt, gaat dat niet meer. We hoorden over andere doekengebruikers die 2 of zelfs 3 doeken op elkaar leggen, maar dat liep in het begin toch niet zo goed bij ons. Wat dan gedaan? Wij hebben voor gNappies gekozen omdat ze naast wasbare luiers ook biologisch afbreekbare wegwerpinleggers aanbieden. Dat vonden we een veilige gedachte, want als het toch te veel zou zijn - al dat wassen - dan was onze investering geen weggegooid geld want dan hadden we een planB: wegwerpinleggers in de gNappies. Zo zouden we toch nog steeds minder afval produceren dan wegwerpluiers (want ze zijn beduidend kleiner) én ze breken ook sneller af! En planB kwam dan 's nachts van pas. Die wegwerpinlegger absorbeerden fantastisch, hielden haar de hele nacht droog en gingen 's morgens gewoon in de GFT-bak. Maar ondertussen werkt het trucje van de dubbele doeken ook bij ons.

Toekomstdromen

De gNappies groeien gezellig met ons meisje mee. Van pasgeborene tot peuter, tot ze zindelijk is. Als gNappies nu ook nog eens trainingsbroekjes voor de zindelijkheid zou produceren, dan zijn wij helemaal gelukkig! Want wij hebben natuurlijk gewed dat we de hele rit zouden uitzingen. En daarna passen die mooie gNappies weer rond de kleine billetjes van een mogelijke volgende spruit - nee, dit is geen aankondiging - en beginnen we weer helemaal opnieuw! Wedden?

Magneetletters in cadeaudoosje

Lang geleden gemaakt en afgegeven, maar toch nog leuk om te laten zien wat er te maken valt met wat kleine restjes stof.

Back to the Future

Toen ik uitvloog om met  Roomie  in de grote stad te gaan wonen, nam ik iets mee uit mijn oude kamertje zodat ik me altijd thuis zou voelen op mijn nieuwe plekje: de schommelstoel die van vaders studentenkot weer naar grootmoeder verhuisde en jaren later op mijn tienerkamer belandde. Heerlijk om heen en weer te wiegen en jezelf tot rust te schommelen. Toen ik met mijn mannetje ging samenwonen, ging die stoel natuurlijk ook mee en ondertussen staat ie al een heel dik jaar te pronken op de slaapkamer van ons meisje. Ons mormeltje drinkt daar voor het slapengaan haar pap, wiegend in onze beschermende armen. En ik schommel dan heen en weer, tussen zoete herinneringen van vroeger en de grote dromen van nu. 

Omdat de oude geruiten kussentjes hun houdbaarheidsdatum al lang achter zich hadden gelaten, kreeg dit familiestuk net een nieuw - deels gerecycleerd - jasje. Ik kijk er al naar uit om ook op ons volgende stekje een perfect plaatsje te vinden voor de stoel. In zijn nieuwe jasje, met zijn geschiedenis.

Hoe je een oude trui kan omtoveren tot een peuterslaapzak

Mijn lief heeft een oude joggingbroek die al jaren meegaat, die ondertussen lekker zacht is geworden en waarvan hij nooit, maar dan ook nooit afscheid zal nemen. Er hoort een soort trui bij die hij nooit, maar dan ook nooit aandoet, maar waarvan hij ook geen afscheid kan nemen omdat ze nu eenmaal bij die joggingbroek hoort. Die trui ligt hier dus al een paar jaar in een kast. Niks te doen. Plaats in te nemen.
Maar vandaag kwamen we tot een compromis, het lief en ik:

Het lief is er duidelijk nog niet helemaal gelukkig mee dat zijn trui verknipt werd. Maar hij heeft wel gezegd dat hij de dochter heel schattig vindt in zijn oude trui. Oef.

Retropret

Wij schuimen graag rommelmarkten af op zoek naar leuke tweedehandsspullen, voor onszelf of voor ons mormeltje. Maar er liggen natuurlijk ook schatten op de zolder van ons ouderlijke huis. Dit leuke houten fietsje zorgde jaren geleden al voor pret toen mijn broers en ik klein waren, ook mijn neefje en nichtje rolden er graag op rond en nu beleven mijn dochtertje en haar knuffels er dolle pret mee. Plezier over de generaties heen!

Haakcadeau

Mira heeft van tante Poebie het mooiste gehaakte kleedje ooit gekregen! En ze was niet eens jarig, dus dat belooft voor november ;-) Wie ook vindt dat Mira's tante Poebie dringend professioneel aan de haakslag moet, mag dat hier of op mijn facebook uitroepen! Go, tante Poebie, go!

Kleine meisjes staan niet graag stil voor de foto. Er hangen leuke zelfgehaakte kersjes aan het kleedje. Mooi!

Heel gemakkelijk raadseltje

Wat gedaan met de lege chocopot? Vullen met melk, de microgolfoven in en heerlijke, warme chocolademelk drinken natuurlijk!
All-consuming noemde DoTheGreenThing het toen ze er een campagne rond deden. Ze moedigden iedereen aan om een potloodje te gebruiken tot ook het kleinste stompje 'opgetekend' is. Om te schudden met het zakje tot het laatste kruimeltje havermout er ook uitvalt. De ketchupfles ondersteboven zetten, de tandpastatube blijven uitknijpen tot het uiterste puntje, de broodkruimels uitstrooien voor de vogeltjes. Want voor alles heeft er iemand hard gewerkt om het te produceren, is er olie en water gebruikt, zijn er kilometers afgelegd om het te transporteren tot bij ons. Ik zal er dan ook helemaal tot op het eind van genieten. Mmmmmm chocomelk.

Let it rain, let it rain, let it rain.

Deze regencape rolde deze week uit mijn naaimachine. Met een grote kap om er een fietshelm onder te kunnen dragen en lekker helemaal tot aan haar tenen om geen natte beentjes te hebben achterop de fiets. Laat maar komen, die buien, wij fietsen er vrolijk door!

Pret voor de boekenwurm

Wat koop je voor een boekenwurm? Een boek? De kans zit er dik in dat de andere genodigden hetzelfde idee hebben. Zit die boekenwurm daar met z'n stapels boeken, naast de stapel die ie zelf al gekocht had en ook nog moet doorploeteren.
Dan had ik een beter idee. Met 2 lange lappen stof en gehaakte bloemetjes maakte ik een handig boeken-opberg-ding-om-aan-je-bed-te-hangen. Want waar leest een boekenwurm het liefst? In bed natuurlijk! Werkt trouwens ook prima voor de tijdschriftwurm of stripwurm!

Waar vakantie écht goed voor is

Niet om uit te rusten, nee. Niet om ver op reis te gaan. Niet om al je reeksen op dvd nog eens te bekijken. Vakantie dient eigenlijk om terug het juiste tempo te vinden. Om met de fiets naar die leuke stoffenwinkel te fietsen die eigenlijk net iets te ver ligt om op een doorsnee dag naartoe te trappen. Om op de kinderopvang pas te vertrekken als de dochter er klaar voor is om je uit te wuiven. Om tijdens het ophangen van de was de sokken al per paar bij elkaar te kunnen hangen, want je hebt nu eenmaal tijd. Om wat te slenteren en rond te kijken in de supermarkt in plaats van je lijstje af te werken en weer naar de volgende afspraak te hollen. Om tijd te hebben om in potten te roeren, broodpudding te maken en zelf pasta te draaien. Traagheid troef. Dat is pas echt vakantie.

zelfgemaakte broodpudding met chocolalalalaaaaaaaaaaaaaaa!

Carnaval in de crèche

Ja, een octopus heeft 8 pootjes. De 2 achterste kan je op deze foto niet zien...

Op de crèche hing een affiche: '28/2 vieren we carnaval. Jij komt toch ook verkleed?' Mijn knutselhart maakte een sprongetje. Ik wist namelijk al een tijdje wat het eerste carnavalspakje van onze muts ging worden, maar ik had niet gedacht dat ik al meteen in de peutertijd creatief aan de slag kon. Een paar leuke kousenbroekjes, wat kussenvulling en ons meisje kon als octopus naar de crèche!  
(Hihi, ik blijf er maar mee lachen! En het is nog grappiger als ze rondloopt want dan zwaaien die beentjes in alle richtingen! Hahaha!)

Prinsesje van het upcyclen

Ons meisje verdrinkt bijna in het speelgoed. En het is heerlijk om haar te zien sjouwen met knuffels of te merken dat ze druk in de weer is met houten blokjes. Maar ze speelt ook graag met helemaal niets. Of beter gezegd met alles! De hele wereld bestaat voor ons meisje namelijk uit speelgoed. Papa's tenen zijn speelgoed. Mama's pantoffels ook. Ze legt graag de spullen van papa terug in de doos terwijl hij ze er net uit wil halen. Ons meisje doet niets liever dan spelen met lege doosjes of restjes stof in en uit een oude koekjesdoos laden. Of met een washandje de vloer poetsen, naar de draaiende wasmachine kijken, dansen op het klaterende water van de douche, een beetje uit het raam staan kijken en potjes uit mijn keukenkast op elkaar stapelen. Heerlijk.

Schaamteloos gestoef

Trots op ons meisje en trots op mijn zelfgemaakt winterpakje. Jeuj.