Blogverhuis!

Soms heeft een mens wat frisse lucht nodig, wat verandering. Nu ik via Verbeelding de online blogcursus 'meststoffen voor je blog' aan het volgen ben, voel ik dat het tijd is om mijn blog in een nieuw jasje te steken. Daarom verhuis ik vandaag naar resaarcle.wordpress.com. Kom eens piepen en laat dan daar zeker een reactie achter!

Vakantie vieren

Met de dochter bellen blazen op de koer. Vriendjes die komen spelen. Ontdekken dat je op een steenworp van de Lilse Bergen woont en dat het overheerlijk is om er uren aan een stuk in het water te spetsen. Het lief ter ere van zijn verjaardag op een toplocatie trakteren op een fancy lunch, met de zoon aan de borst. Een hele dag gezellig met vrienden op een rommelmarkt staan en amper iets verkopen, maar wel weer wat leuke spulletjes voor de kindjes vinden. Verliefd naar de kleine stoere zoon kijken omdat hij zijn hoofd al zo flink recht kan houden. Last minute een vriendin optrommelen om samen latte te slurpen terwijl de kinders uit de bol gaan in de speeltuin. Tijdens een topconcert van Kapitein Winokio even enthousiast als je dochter staan meezingen, klappen en poepschudden. Doodmoe zijn, maar toch weer te laat opblijven om wat te frutselen want het is ook eens leuk om iets puur voor jezelf te doen. Vreemde gazpacho maken met de rode bieten uit de moestuin van vriend en dochter. Op kindvriendelijke plekken in de stad lunchen met de mensen die je graag ziet. Kortom: thuis vakantie vieren op moeders wijze!

foto genomen door broer Andries in Josepine's Summer Bar

Stem op een veilige fietsroute...

... voor mij! En andere fietsers natuurlijk! Nu vind ik het eerlijk gezegd wel erg dat verkeersveiligheid voor fietsers wordt herleid tot een populariteitstest, maar de Fietsersbond probeert natuurlijk wat draagvlak te creëren zodat ze een drukkingsmiddel hebben bij hun voorstellen tot verbetering der weg ter bevordering der veiligheid des fietsers.

Daarom wil ik iedereen aanmoedigen om vóór 15 augustus op mybikeworld.be te stemmen op 4 fietspunten die wat verbetering kunnen gebruiken. Ligt geen van die voorgestelde punten op een route die voor jou interessant is? Geen probleem, stem dan op de 4 punten die per toeval op mijn dagelijkse 14km woon-werk-fietsroute liggen! Dat zijn de volgende:

- brugoversteek Houtlaan in Wijnegem/Schilde

- fietspad op de Turnhoutsebaan in Borgerhout

- fietspad in Kerkstraat/Pothoekstraat

- sportpaleis: betere afstemming verkeerslichten.

Of stem op Ringland want dat kan ook!

Merci, he! En euhm ... men zegge het voort!

All-consuming ofte alles uit de kast!

Er zou bezoek komen dat ver moest rijden om onze nieuwe kleine man te bewonderen. Dus zouden ze blijven lunchen. Maar het brood was op en in de koelkast lag opvallend weinig beleg. Nu ben ik van het type 'liever lui dan moe' dus had ik geen zin om met 2 kinders naar de supermarkt te wandelen. Ik trok een paar kasten open, gooide al het bruikbaars op tafel en liet het eens rustig bezinken. Want als je tips leest over minder voedselverspilling, wijzen ze er altijd op dat je eerst moet opmaken wat je nog hebt. Gele en groene courgette uit eigen moestuin (van een ander, om eerlijk te zijn. Topcadeau dat ik gekregen had op mijn verjaardagspicknick, samen met eitjes uit eigen ren.) Courgettesoep dus! Bloem, suiker, room, boter, confituur. Scones natuurlijk! De keukenmachine deed al het zware werk, de dochter drukte met een glas rondjes uit het deeg en de oven deed de rest. Dan nog met de broodmachine een broodje voor bij de soep bakken. Niks moeite, maar je kan wel: 'zelfgemaakt!' juichen als je een complimentje krijgt. En mijn luie lunch was klaar. Het rijzen van de scones was wat mislukt, maar wie merkt daar nu iets van, onder zo'n toef versgeklopte slagroom?

One flew over Jack's nest

Takken uit onze tuin, vogeltjes van papier (door marliesvandijck.be). En de mobiel voor boven de box van Jack is klaar!

Ceci n'est pas une boîte

Beest kreeg van al dat koers kijken nood aan een nieuwe mountainbike en dat speelgoedje is gisteren na lang wachten eindelijk aangekomen. Nu weet iedereen die mini-mensjes in huis heeft dat een doos eigenlijk geen doos is, maar wel een kasteel of een boot of een vliegtuig. Of een klein paradijsje waar je dankzij wat blokken en een dikke stift je eigen wereldje kan creëren met parken, windmolens, treinsporen, boerderijen, een vijver, brandweerkazernes en een circustent. Zo geschiedde.

Rekub

Oooh, wat zou ik graag zo snel mogelijk in dit restaurant gaan eten. Restaurant Rekub kookt met producten die de supermarkten niet verkocht krijgen. Een scheve komkommer, fruit met een klein deukje,  vlees dat niemand koopt omdat het voor morgen verwerkt moet worden. Allemaal producten die perfect eetbaar zijn, maar toch gered moeten worden voor ze in de vuilbak belanden. Top dat dit pop-uprestaurant in Antwerpen dit doet! Ik hoop dat ze elke avond volgeboekt zijn. Ik ga nu meteen een tafel reserveren, jij ook? Dat kan hier.

Topvangst

Rommelmaaaaaarkt! Dan laden wij onze kroost in, nemen we wat lege katoenen zakken mee en gaan we eropaf. Het is een kleine verslaving. Soms is het geen toppertje en gaan we teleurgesteld en met lege handen naar huis. Maar deze keer was het weer geweldig. Om te beginnen was het decor op zich al de moeite: Fort4 in Mortsel! Omringd door groen, een zomerbar met strandstoelen, een zandbak, een avonturenparcours voor onze grootste koter en stralend weer. En dan natuurlijk de rommelmarkt zelf. Een toppertje deze keer. Ik die dacht dat er voor jongetjes geen leuke kleren op de markt waren, ik vond 2 geweldige t-shirtjes en 3 retro-truitjes. Voor onze meid scoorden we een uitdagend leerspelletje - iets met kleuren combineren en vormen zoeken en tellen - waarmee ze ter plekke al meteen aan de slag ging. Mijn grote vent bracht maar liefst 13 cd's mee naar huis en ik betaalde teveel voor een voorleesboek dat ik absoluut wilde hebben om cadeau te doen voor een geboorte (want de mama in spé wil enkel tweedehands, tof he!). Jaja, iedereen blij naar huis. Op naar de volgende rommelmaaaaaaarkt!

We hebben het gehaald!

Toeters en bellen, we hebben het gehaald! 2,5 jaar geleden gingen we een weddenschap aan om de poep van ons mormeltje enkel in wasbare luiers te hullen. We waren dat sowieso van plan, maar onze vrienden zetten er een weddenschap tegenover, dat lees je hier. Toegegeven, het was wel eens wat zwoegen om de was rond te krijgen en ons meisje is wel eens een enkel keertje thuisgekomen van de crèche met een wegwerpexemplaar omdat een goedbedoelende verzorgster me wat was wou besparen, maar wij hebben nooit een pak wegwerpluiers in huis gehad. En nu is onze meid al zo groot dat ze sinds een half jaar op het potje gaat. Missie geslaagd!

En nu is er ook een opvolger. Sinds 19 mei hebben we weer een mini-versie van onszelf in huis, namelijk Freggel. De piepkleine luiertjes zijn dus weer bovengehaald. Geen weddenschap deze keer, maar wel evenveel enthousiasme bij onszelf. We hebben wel een extra pak inleggers moeten aanschaffen want Freggeltje doet zijn best om ons genoeg was te bezorgen, waardoor ik met de bestaande voorraad al eens met een haardroger aan de slag moest om de doeken op tijd droog te hebben. Even langs kudzu.be voor een extra pak en dus minder was-stress.

Nog blij nieuws: We hebben ook al 4 vrienden/familieleden warm kunnen maken om gNappies te gebruiken, dus dat zijn dan ondertussen weer 6 kinders die 8 ton plastiekafval voorkomen! Jochei!

Mira en Patapoef

Doen!

Het is eigenlijk helemaal niet moeilijk. Je surft nu naar stamceldonor.be . Je leest de veelgestelde vragen en ontdekt dat stamcellen doneren helemaal niet zo moeilijk is als het klinkt en helemaal niet pijnlijk is, zoals je misschien net als ik dacht.  Misschien lees je ook de getuigenissen van 2 donors en een van iemand die nog van het leven kan genieten dankzij een stamceldonor. Je registreert je. En that's it. Misschien krijg je ooit een oproep, misschien niet. En als je toch die oproep krijgt, dan krijg je het privilege om zonder veel moeite iemands leven redden. Goed, he!?

En nu nog een oproep doen aan jouw adressenbestand/blogvolgers/facebookvolgers/pinteresters/ instagrammers!

2 streepjes muziek

Topnummer van de Hygiëna's. Topclip. Klik hier.

En het Ringlandlied. Klik hier.

afbeelding van ademloos.be

eco-Freggel

Ons Freggeltje krijgt ook een eco-start! Hij draagt de wasbare luiers van Mormel en een hoop neutrale kleertjes van Mormel kunnen ook opnieuw uit de kast. Hetzelfde geldt voor noodzakelijke babyspullen en heel wat speelgoed. Bovendien komen mijn lieve vriendinnen weer aandragen met massa's kleertjes van hun zoontjes (Merciiii!). We hebben dus geen geboortelijst gelegd voor Freggel. In plaats daarvan openden we een Triodosrekening voor hem. In tegenstelling tot andere banken investeert Triodos in sociale projecten, duurzame ontwikkeling en cultuur. Strak plan, lijkt me.

Ook zijn 'doopsuiker' heeft een eco-tintje. Omdat ik van zonnebloemen hou, deelt Freggel zonnebloemkoekjes uit. Maar om niet meteen bij de start van dit nieuwe leventje een hoop afval te veroorzaken, kregen die koekjes een speciale verpakking. Elke freggelbewonderaar krijgt namelijk 2 zonnebloemzaadjes mee in een plantbaar potje met droge mest erin, met daar dan die koekjes bovenop (en een papiertje ertussen, geen zorgen!). Ik kon me niet inhouden om zelf nog iets te knutselen, dus er hangt aan elk potje een vilten zonnebloemmagneetje. 

Weer gewonnen!

Ben jij al een vriendin van LadyJane? Nee? Dringend tijd om haar eens een bezoekje te brengen op www.ladyjane.be dan! Lady Jane verzamelt inspirerende webshops onder één dak, verdeeld onder verschillende thema's, waaronder ook een steeds groeiende biohoek! Ik won via hen voor Freggel een wikkeldeken uit merinowol van Fool de Wool. Eco, mooi en goed voor de baby want het dekentje past zich aan de lichaamstemperatuur van de baby aan, is 100% natuurlijk en biologisch afbreekbaar. Top, top en top, als je het mij vraagt!

Freggel als model met het merinowikkeldekentje!

Het is af!

Nee, niet met mijn lief. Gelukkig. Nee, de verbouwing ook niet. Spijtig genoeg. Maar de jumpsuit die ik in de naailes voor ons Mormel aan het maken was wel! Dapper rolde ik elke week met mijn dikke zwangere buik naar de les, flink zwoegend om het af te krijgen voor ik moest bevallen. En nu is het mooi weer en kan ons meisje er eindelijk in rond paraderen. En ik ben best wel trots op het resultaat!

Hij is er!

Freggel is er eindelijk! Het is er eentje van de jongensafdeling, dus papa is heel blij dat er weer een evenwicht in ons huishouden is. Grote zus heeft letterlijk een vreugdedansje gedaan toen ze haar broertje ontmoette en ik ben dolgelukkig met ons mini-ventje. Hoewel Freggel een topnaam zou zijn, hebben we toch besloten om hem buitenshuis Jack te noemen.

 

Je moet er iets voor over hebben

Al gedaan...                               Nog te doen.

En zo hebben we binnenkort eindelijk een hele kast met glazen die bij elkaar passen! De oude bonte verzameling verhuist dan naar de garage. Die glazen kunnen nuttig zijn bij tuinfeestjes want dan durft er al eens eentje te sneuvelen en dat valt niet zo erg op bij bonte verzamelingen.

Het vreemdste wat ik ooit gemaakt heb

toiletpapier van vilt, een kleine boodschap van stof

  

en een grote boodschap van vilt

 

een poppenluier, gemaakt van het lelijkste stofje uit mijn stoffenkast! 

Smeltsmeltsmelt

Mijn mannetje en mijn meisje, samen kruiden aan het planten in onze kersverse moestuinbak.

Familietrekje

Dan heb je vakantie en dan zet je wat nuttige dingen op de to do lijst. En dan sta je maandagmorgen ziek op. Lijstje de vuilbak in. Niks doen en genezen in de plaats. Maar om toch koppig iets nuttigs te doen, nestel ik me met een brandende keel, kloppend hoofd en pijnlijke oren samen met een kopje thee en naald en draad in de zetel. Herstelwerkjes! Hier slingeren al eventjes 2 grotemensenjassen, een mannentrui en een vestje van ons meisje met gapende gaten rond en dit is het uitgelezen moment om ze aan te pakken.

Al naaiend op de zetel denk ik terug aan mijn oma. Zij was naaister en maakte duffel coats, hippe zomervestjes en meer van dat moois voor al haar kleinkinderen. En ze kon niks weggooien. Dat gen heb ik van haar geërfd. Dozen vol oude knopen lagen te wachten tot die ene gelijkaardige knoop van je broek sprong. En dan ging oma aan de slag, terwijl je boven een kop dampende zelfgemaakte soep toekeek en opa ondertussen voor zijn plezier je schoenen stond op te blinken.  Zo liefdevol eigenlijk, die kleine handelingen.

Wat ik spijtig genoeg niet geërfd heb van oma, is haar sokkenstoppersgen. Op reis in Edinburgh tikte ik op een rommelmarktje nochtans een prachtige ouderwetse houten  'mushroom' op de kop. Dat ding steek je dan in de hiel en dan kan je gaten wegtoveren met naald en draad. Maar het gaat me toch wat te ver, sokken stoppen. Ik koop gewoon nieuwe sokken. Dat zou mijn oma niet gedaan hebben;  repareren die handel! 
Maar er werd ten huize oma en opa wel meer 'gered' in plaats van weggegooid. Zo herinner ik me ook hoe je bij een logeerpartijtje bij hen wakker werd met de geur van spek met eitjes en dat je dan na dat heerlijke ontbijt met een boterham door de pan mocht om het spekvet op te soppen. En dat het velletje dat op de warme melk kwam ook op een boterham ging. Niks ging verloren. Mooie oude tijden. Heel erg hip eigenlijk ook,  want het was consuminderen avant-la-lettre: niets weggooien, maar het beste maken van wat je hebt. 
Een trip to Memory Lane, heerlijk. Misschien moet ik wat vaker ziek op de zetel hangen. En toch maar eens echt leren hoe ik sokken moet stoppen.

Als een zwangere vrouw heerlijk veel tijd heeft...

Ik zit nog steeds rustig op de komst van Freggel te wachten en wat doet een mens dan? Op Pinterest zitten! En daar kom je de meest geweldige ideeën tegen. Zo maakte er iemand voor kindje 1 een speciale speelzak die enkel boven getoverd wordt als mama borstvoeding geeft aan kindje 2. Kindje 1 heeft dan iets leuks te doen, kindje 2 kan rustig drinken en oververmoeide mama heeft dan hopelijk wat rust! In een ideale wereld toch. 

Ik heb al leuke dingen verzameld voor een speelzak voor ons grote Mormeltje, zoals puzzeltjes, tekenboekjes, stickertjes, een nieuwe dvd van Nijntje, een zoekboekje, buigbare knutselkleurenstengels (geen idee hoe die rommel heet) om door de gaatjes van een vergiet te steken (jaja, gezien op Pinterest), zelfgeknipte kartonnen figuurtjes met gaatjes aan de rand om wol in te weven (nog zo'n topPinterestidee!), het gezelschapsspelletje De Boomgaard van Haba - dat je ook in je ukkie kan spelen - en nog wat pret. 

Maar vandaag maakte ik toch wel een topstuk dat ik Pinterest vond, zeker! Een knikkerdoolhof! Leuk en simpel om te maken! Ik heb het een beetje veranderd door aan elke hoek een gekleurd lintje te hangen om wat variatie in te bouwen ('Ga van oranje naar blauw. En nu van blauw naar rood!'). 

Nu maar duimen dat mijn plannetje om zo af en toe wat rust te stelen, zal lukken. Duim je mee, aub? Gracias!

Doolhofje verzinnen...

even naaien, knikker erin ...

Als je het omdraait, krijg je een moeilijkere versie want door de bolletjes zie je niet meer zo makkelijk waar je heen moet.

Lentefeest

Mei, dat betekent communies en lentefeesten alom! Mijn neefje staat in de spotlights dit jaar en zijn ouders zijn 2 jaar geleden bij het lentefeest van zijn zus een mooie traditie begonnen: in plaats van een feest met overdreven veel volk/eten/cadeaus gaan ze gezellig met het gezin op weekend. Daar worden er dan speciale momenten gereserveerd waarop de lentefeester mooie woorden over zichzelf in een creatief jasje cadeau krijgt. Die mooie woorden hebben oma's, tantes, zusjes, kortom de hele familie, op voorhand stiekem meegegeven.

Voor zijn zus had ik 2 jaar geleden een heen-en-weer-boekje, waarin we nog steeds schrijven (want het plan is om dat te doen tot ik 85 ben en zij 58).Voor mijn neefje heb ik nu een hoop redenen waarom ik hem graag zie in een leuk potje gestoken. Ik hoop dat hij er blij mee is en er regelmatig eentje uitvist om te (her)lezen! 

Op elkedageenkleinbeetjegeluk.wordpress.com zie je de blog van zijn mama met een foto van 'mijn' momentje met neefje Florian!

Besmettelijk!

Ons meisje heeft de recycleer/upcycle/hergebruik-microbe nu ook te pakken! Op de rommelmarkt vonden we een leuk houten tafeltje en stoeltje op perfecte Mira-hoogte, maar het zag er allemaal wat afgeleefd uit. We namen het toch mee naar huis, beest en mormel gingen aan de slag en het resultaat mag gezien worden! Weer een zieltje gewonnen!

Wie bij de hond slaapt...

Mijn vent is ook aan het upcyclen geslagen. Als whiskyliefhebber heeft hij veel, heel veel flessen staan en af en toe geraakt er al eens eentje leeg. Vaak zijn dat mooie dingen die het niet verdienen om zo maar in de glasbak te belanden. Dus heeft hij een glassnijder gekocht en nu kan hij van die lege flessen iets moois maken, zoals vazen (die bv ook te koop zijn in de topwinkel Rewind, maar daar wel wat duurder zijn), glazen, lampen of originele kapstokken met de teutekes. 
Weer een zieltje gewonnen voor het upcyclen! We gaan de hele wereld veroveren, whoehoew!

 

 

Van moeder op dochter op kleindochter

Als kind vond ik het heerlijk om met mijn mama broodpudding te maken met oud brood. Brood in stukjes scheuren, melk- en eiermengsel erover, oven in, smullen maar. 

Nu vind ik het nog steeds fijn, vooral ook omdat er zo geen restjes in de vuilbak belanden. Dus doe ik hetzelfde met dochterlief. Zitten we samen brood te scheuren en eieren te klutsen. De zompige rozijnen laten we achterwege, wij doen er lekkere chocolade en nootjes bij of appeltjes, amandelen en kaneel. En een schepje pudding, want zonder pudding is het geen broodpudding, zegt het lief. Benieuwd of het dochtertje later ook met een kleintje in haar keuken ongeduldig zal zitten wachten tot hun zelfgebakken broodpudding-naar-mama's-recept-maar-met-een-eigen-twist uit de oven kan.

de opwarming: 3 generaties ondersteboven op een rij

the making of

en als de helft al opgesnoept is

Wachten op Freggel

Laatste werkdag gehad. En nu wachten tot Freggel uit mijn buik wil springen. Meter en peter kregen ondertussen ook al 'de vraag' voorgeschoteld en zeiden gelukkig allebei 'ja!'. Freggel mag dus gerust zijn.

Vijgen vóór Pasen

Zo'n 3,5 maand geleden zijn we verhuisd naar ons tussenstation in Zoersel en dat betekende afscheid nemen van een paar dingen. Van ons knusse appartement, van de leuke buren met de gezellige straatfeesten, van even aanbellen bij die vrienden omdat ik er toch net passeer, van samen met vriendinnetje Sien van om de hoek naar de zoo of de speeltuin. En met pijn in het hart moesten we ook vertrekken uit de fantastische crèche waar Mira met plezier 4 keer per week ging spelen. Als afscheidscadeautje gaven we haar speelgroep een boek met cd omdat Mira zelf zo graag zingt. De poetsploeg en administratief medewerkers trakteerden we op zelfge...kochte koekjes en de geweldige verzorgsters kregen een zelfgemaakte ster met gerecycleerde stofjes om in hun kerstboom te hangen. Op de achterkant daarvan stempelden we kusjes en Mira's naam, zo hopen we elk jaar een glimlach op hun gezicht te toveren als ze kerstboomversierend aan ons meisje terugdenken.

Een kleine stap

Stap 1 om wat plastiek uit ons huis te bonjouren: de plastieken brooddoos vliegt buiten, want ik kreeg een prachtig roestvrij stalen exemplaar met de feestdagen! En ik deed mezelf ook nog zo'n drinkbus cadeau. Dubbel blij.

Waarom zou zo'n stalen ding nu beter zijn? In plastiek zitten ftalaten, dat zijn stoffen die het materiaal buigbaar maken. En die kunnen  je eten 'contamineren'. Vandaag las ik dat zwangere vrouwen met veel ftalaten in hun bloed meer kans hebben op kindjes met een lager IQ. Waarschijnlijk moeten ze ook dringend eens onderzoek doen naar de goedgelovigheid (en het IQ) van de zwangere vrouw, maar mijn boterhammetjes en slaatjes in een stalen doosje leggen in plaats van in een plastieken exemplaar kost me weinig moeite, toch? En baadt het niet, dan schaadt het niet, zegt de volksmond.

Zwanger of niet, wetenschap of bangmakerij, er zullen vanaf nu dus weer wat minder vreemde stoffen in mijn eten lekken!

 .