Familietrekje

Dan heb je vakantie en dan zet je wat nuttige dingen op de to do lijst. En dan sta je maandagmorgen ziek op. Lijstje de vuilbak in. Niks doen en genezen in de plaats. Maar om toch koppig iets nuttigs te doen, nestel ik me met een brandende keel, kloppend hoofd en pijnlijke oren samen met een kopje thee en naald en draad in de zetel. Herstelwerkjes! Hier slingeren al eventjes 2 grotemensenjassen, een mannentrui en een vestje van ons meisje met gapende gaten rond en dit is het uitgelezen moment om ze aan te pakken.

Al naaiend op de zetel denk ik terug aan mijn oma. Zij was naaister en maakte duffel coats, hippe zomervestjes en meer van dat moois voor al haar kleinkinderen. En ze kon niks weggooien. Dat gen heb ik van haar geërfd. Dozen vol oude knopen lagen te wachten tot die ene gelijkaardige knoop van je broek sprong. En dan ging oma aan de slag, terwijl je boven een kop dampende zelfgemaakte soep toekeek en opa ondertussen voor zijn plezier je schoenen stond op te blinken.  Zo liefdevol eigenlijk, die kleine handelingen.

Wat ik spijtig genoeg niet geërfd heb van oma, is haar sokkenstoppersgen. Op reis in Edinburgh tikte ik op een rommelmarktje nochtans een prachtige ouderwetse houten  'mushroom' op de kop. Dat ding steek je dan in de hiel en dan kan je gaten wegtoveren met naald en draad. Maar het gaat me toch wat te ver, sokken stoppen. Ik koop gewoon nieuwe sokken. Dat zou mijn oma niet gedaan hebben;  repareren die handel! 
Maar er werd ten huize oma en opa wel meer 'gered' in plaats van weggegooid. Zo herinner ik me ook hoe je bij een logeerpartijtje bij hen wakker werd met de geur van spek met eitjes en dat je dan na dat heerlijke ontbijt met een boterham door de pan mocht om het spekvet op te soppen. En dat het velletje dat op de warme melk kwam ook op een boterham ging. Niks ging verloren. Mooie oude tijden. Heel erg hip eigenlijk ook,  want het was consuminderen avant-la-lettre: niets weggooien, maar het beste maken van wat je hebt. 
Een trip to Memory Lane, heerlijk. Misschien moet ik wat vaker ziek op de zetel hangen. En toch maar eens echt leren hoe ik sokken moet stoppen.